Szczepienia uzupełniające i dawki przypominające

Niektóre osoby mogły nie otrzymać pełnej liczby szczepień albo nie otrzymały zalecanej liczby dawek. Mogą nadal to zrobić.

Każdy powinien sprawdzić, czy otrzymał zalecaną liczbę szczepień na szczeblu krajowym, a w razie konieczności szczepienia uzupełniającego powinien udać się do placówki służby zdrowia. Może okazać się, że należy sprawdzić kartę lub harmonogram szczepień w chwili urodzenia. W przypadku niektórych chorób, takich jak ospa wietrzna czy różyczka, można przeprowadzić badanie na sprawdzenie odporności.

Jeżeli osoba nie jest pewna, czy została zaszczepiona przeciwko konkretnej chorobie, może poddać się szczepieniu dodatkową dawką i zwykle nie wiąże się to ze zwiększeniem ryzyka wystąpienia poważnych skutków ubocznych.

Można zorganizować programy szczepień uzupełniających dla konkretnych osób. Na przykład, z powodu zwiększonej liczby przypadków odry wśród nastolatków i młodych osób dorosłych w niektórych państwach UE/EOG, uruchomiono programy uzupełniające dla osób, które mogły zostać niezaszczepione w młodym wieku albo są w zbyt zaawansowanym wieku, by mogły otrzymać je jako dziecko.

Większość szczepionek zapewnia odporność na całe życie.

Jednak w przypadku niektórych szczepionek odporność maleje z czasem – zjawisko to zwane jest „słabnącą odpornością”. Niektóre państwa zalecają przyjmowanie dawek przypominających w regularnych odstępach w okresie dojrzewania i w dorosłym wieku w celu utrzymania odporności przez dłuższy okres, na przykład przeciwko następującym chorobom:

• błonica
• tężec
• krztusiec (koklusz)

Niektóre państwa zalecają dawki przypominające specjalnie dla osób podróżujących lub narażonych na zwiększone ryzyko choroby.

Pracownicy służby zdrowia mogą doradzić, czy istnieje konieczność przyjęcia dawek przypominających.