WZW typu B
What is hepatitis B?
Hepatitis B is an infection of the liver caused by the hepatitis B virus, which is spread through contact with infected bodily fluids.
Most infections occur through contact with infected blood, but semen, saliva and vaginal fluids can also be infectious.
Following an acute, or short-term, infection with hepatitis B, some people go on to develop a chronic, or long-term, infection.
At a glance: Hepatitis B in Europe
- Liver infection caused by a virus
- Hepatitis B spreads through infected bodily fluids.
- Around 25 000 cases notified every year
- Hepatitis B and C are responsible for around 55% of liver cancer deaths in Europe
- Around 3.6 million people in the EU/EEA have chronic hepatitis B infections, increasing their liver cancer risk.
- Vaccination can prevent hepatitis B and its complications
Jakie są oznaki i objawy WZW typu B?
WZW B może przebiegać bezobjawowo albo pod postacią ostrego krótkotrwałego zakażenia, podczas którego występują następujące objawy:
- żółtaczka (zażółcenie skóry lub białek oczu),
- ciemna barwa moczu,
- zmęczenie,
- brak apetytu,
- uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej,
- nudności,
- wymioty,
- gorączka.
Jakie są powikłania WZW typu B?
U niektórych osób może dojść do zakażenia przewlekłego lub długotrwałego. Im młodszy wiek osoby w momencie zakażenia, tym większe prawdopodobieństwo rozwoju przewlekłego WZW typu B. Przykładowo nawet u 90% niemowląt zakażonych wirusem może dojść do rozwoju przewlekłego zakażenia. Dla porównania u osób dorosłych dotyczy to mniej niż 5% zakażonych.
Osoby z przewlekłym zakażeniem są narażone na wyższe ryzyko wystąpienia większej liczby powikłań, w tym marskości wątroby (bliznowacenie wątroby) i raka wątroby (rak wątrobowokomórkowy).
Jak rozprzestrzenia się WZW typu B?
WZW typu B rozprzestrzenia się przez kontakt z płynami ustrojowymi osoby zakażonej, takimi jak krew, lub podczas kontaktów seksualnych. W krajach Unii Europejskiej/Europejskiego Obszaru Gospodarczego najczęstszą drogą przenoszenia wirusa jest przenoszenie drogą płciową.
Rzadziej dochodzi do przenoszenia wirusa w placówkach służby zdrowia z powodu nieodpowiedniej sterylizacji sprzętu medycznego lub ponownego użycia strzykawek i igieł. Do przenoszenia zakażenia wskutek transfuzji krwi lub produktów krwiopochodnych dochodzi obecnie w Europie rzadko. Jest to efektem skutecznych programów bezpieczeństwa krwi.
Do transmisji wirusa może dojść także podczas porodu. W Europie jest to zjawisko rzadkie. Wynika to z programów badań w czasie ciąży (badania prenatalne) oraz szczepień po urodzeniu, gdy u matki wynik testu na obecność wirusa jest pozytywny. Natomiast transmisja wirusa podczas ciąży i porodu (zakażenie wertykalne) pozostaje jedną z najczęstszych dróg transmisji na świecie.
Niekiedy do zakażenia wirusem może dojść również przez wspólne korzystanie z przedmiotów, które miały kontakt z zakażonymi płynami ustrojowymi. Przedmioty, które mogą naruszyć skórę lub błony śluzowe, takie jak maszynki do golenia i szczoteczki do zębów, mogą przyczynić się do narażenie się na kontakt z krwią osoby zakażonej.
Kto jest narażony na WZW typu B?
WZW typu B może wystąpić u każdego, jednak następujące grupy są bardziej narażone na ryzyko zakażenia:
- osoby mające kontakty seksualne z osobami zakażonymi WZW typu B,
- osoby, które wstrzykują sobie narkotyki lub dzielą się igłami, strzykawkami i innymi rodzajami sprzętu służącego do zażywania narkotyków,
- niemowlęta urodzone przez matki zakażone WZW typu B,
- osoby, które mieszkają z osobą zakażoną WZW typu B,
- określone grupy pacjentów, np. osoby z cukrzycą lub osoby poddawane dializie,
- pracownicy służby zdrowia narażeni na kontakt z krwią.
Jak zapobiegać zakażeniu WZW typu B?
Najskuteczniejszą formą zapobiegania WZW typu B jest szczepienie ochronne. Bezpieczne i skuteczne szczepionki zapewniają wysoki poziom ochrony – większość krajów w Europie wprowadziła programy powszechnych szczepień dzieci przeciwko WZW typu B.
Zakażeniu można również zapobiec poprzez:
- praktykowanie bezpiecznego wstrzykiwania narkotyków,
- bezpieczniejsze praktyki seksualne,
- kompleksowe strategie bezpieczeństwa krwi,
- rzetelną kontrolę zakażeń w placówkach opieki zdrowotnej.
Jak leczy się WZW typu B?
Większość pacjentów nie jest objęta konkretnym leczeniem przeciwwirusowym w przypadku ostrego WZW typu B i korzysta z leczenia objawowego.
Przewlekłe zakażenie wirusem WZW typu B można leczyć dedykowanymi lekami przeciwwirusowymi. Leczenie nie powoduje trwałego wyleczenia osoby z zakażenia, ale może spowolnić lub zatrzymać postęp marskości wątroby, zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia raka wątroby i wydłużyć czas życia osoby zakażonej
Uwaga: Celem niniejszego arkusza informacyjnego jest udzielenie ogólnych informacji i nie powinien on zastąpić profesjonalnej porady medycznej.